Geçen yazıda kısaca söylemiştim ablamı kıskandığımı. Bunu belki de ilk kez sesli söyledim bu kadar cesur bir şekilde. Ya şimdi ablamın bu blogdan haberi yok peki ileride olacak mı bilmiyorum bu yazıyı okuma ihtimalini düşünerek de olsa yazıyorum.
*Benim ablamla aramda 6 yaş var. Bana göre baya jenerasyon farkı var gibi geliyor ama aslında öyle değil.
*Ablamı isminden bile kıskandığım oldu bir zamanlar. (Artık onu geçtim tabi). Onun adı hep daha güzel gelmiştir bana benim ismime göre: dilara. Bu arada kendi ismimi söylemiycem. Ama yani öyle güzel bir isim değil bence.
*Ablam anneme benzer ben babama. Sadece dış görünüş olarak değil davranış olarak da. Tabiki babamı da canım kadar severim ama annemin dış görünüşü huylarıyla kıyaslanınca neden neden demekten kendimi alamıyorum.
*Ablam her zaman başarılı biri olmuştur. Hayatı boyunca karnesinde beşten başka not olmayan birinden bahsediyoruz. Ondan sonra da tıp fakültesini kazanınca ben oldum "senden nefret ediyorum gerizekalı" diye dolaşan biri.
*Bak ablama lisede gerçekten hayrandım. Kız bildiğin davul olmuştu. Geceleri makarnalar tatlılar yapıp yerdik çok iyiydi be o zamanlar.. Şimdi o gelince pilates yapmaktan bıktım. Nefes al ver.. püüüh (bir de sinir oluyorum kadına)
*Ya benim ablam baya sert biriydi eskiden şimdi bildiğin arkadaş gruplarıma girmek için kendini parçalıyor. Dışarı çıkmak bir zulüm benim için. Ben ona gelemezsin dedikçe bir çizmeli kedi bakışı var. Kız vicdanıma tekme atıyor bildiğin.
*Ben 7 yaşlarında komşumuzun torununa aşık olmuştum. Yanılıp yinilip ablama anlattım bunu. O günden sonra 3 yıl boyunca tehdit edildim. Olur olmadık yerde imalı bakışlar,bana çocuk hakkında sorular sormalar ve daha neler neler. Daha sonra ben bu zulümden kurtulmak için gittim anneme her şeyi dedim. Annemin bana verdiği cevap şuydu :
Ben anlamıştım zaten çok belli ediyorsun
Ulan ben ondan sonra bir ağladım bir ağladım. Ben o kadar yıl tehdit içinde yaşadım istediği her şeyi yaptım ablamın. Niye? Anneme söylemesin diye. Sonuç annem zaten anlamış.. O gün bu gündür ablama demeden önce her şeyi gider anneme söylerim. Üzgünüm diloş ilişkimizi sen bu hale getirdin.
Yukarıda kendi kendime itiraflar yaptım. Ama şunu demeliyim ki ablam benim için bu hayattaki en önemli varlığımdır.
Hep düşünürüm bana ileride annelik babalık yapacak yegane kişidir. Ondan başka kimsem yok. Ne kadar kızsam da gurur duyarım benim ablam olmasından.
Üzgünüm hiçbiriniz benim kadar şanslı değilsiniz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder