Hayatımıza giren her insanın bize mutluluk verdiğini düşünüyoruz o kişiyi kaybettiğimiz zaman anında mutsuz suratsız biri olup çıkıyoruz hayatımız gibi mutluluğumuzu da birine bağımlı olarak yaşıyoruz ne yazık ki..
Tamam kabul ediyorum insan her zaman mutlu,hayata pembe gözlüklerle bakamaz. Benim dediğim sadece mutlu olmak için çok büyük şeyler beklemeyin mutluluk bazen elimizi dokunduğumuz anda bulabileceğimiz bir şeydir yeter ki elimizi uzatıp onu isteyelim en içten dileklerimizle. Mutluluk samimi bir dost gibidir. En zor anında yeter ki onu iste, sadece ''mutlu olacağım'' de o seve seve gelecek bir dosttur..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder