Bana ne oluyorsa yazın oluyor.Tamam kışın da çok akıllı olduğum söylenemez ama o okul-ders-ev üçgeninden kaynaklanıyor.Millet yaz geliyor hoppa ne kadar mutluyum modundayken ben daha 1 hafta geçmeden oflamaya puflamaya başlıyorum.Bunun nedenini hala çözebilmiş değilim ama birkaç tahminim var.
1.Sürekli evde oturma-yatma pozisyonundayım bu yüzden de ayağa her kalktığımda bir baş dönmesi yer çekmesinden sürekli bayılıyorum ve bundan nefret ediyorum
2.Dışarıda gezmeyi sevmiyorum zaten burası küçücük bir şehir dışarıya bi çıkıyorum 10 arkadaş 5 hoca görmeden gelmiyorum.Stres oluyorum selam versem mi vermesem mi diye düşünürken..
3.Evde annem sürekli bir temizlik halinde ya yaz temizliği ya da kışa hazırlık derken ev hep bir faaliyet halinde..
4.Gün boyu magazinlerde tatil beldelerini gösterip bikinili arkadaşları gördükçe sinirden ağlamaktan da BIKTIM.
5.Amele yanığı olmuş kollarımı bronzlaştırmak için sabahın 7sinde balkona yatıp, akşamları kansızlıktan ölecekmiş hissi verdiren burun kanamalarımı saymıyorum bile
6.Sanırım ben eğlenmesini bilmiyorum
Hal böyle olunca ben yazın saçı başı dağınık orman kaçkını gibi dolanıyorum.Biri bir laf söyleyince hemen üstüme alınıyorum sürekli bi acaba bana mı laf soktu ne desem diye düşünürken beyin kıvrımlarım yanıyor iyice..Anlayacağınız bana yaz pek yaramıyor..
Ama bu kadar kötü depresif hallerimin yanında iyi şeyler de oluyor ablamla olağan haftalık kavgalarımızdan sonra canciğer kuzu sarması oluyoruz, yapmadığımız şey kalmıyor o zamanlar da yeni gülme stilleri bile buluyorum..
Ama yine de şükürsüzüm yok yok yok yaz bana yaramıyor..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder